کد مطلب:150209 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
روانکاوی کوفیان
كوفیان زمان حسین علیه السلام آدمهای عجیبی هستند نه می توانند مثل شامیان دل از دین بركنند - شامیان دلشان را به معاویه سپردند و خدا و دین و پیغمبرشان را معاویه قرار دادند، ولی كوفیان پیچیده تر هستند؛ نه می توانند دل از پیامبر و امیرالمؤمنین علیه السلام بردارند و نه می توانند از دنیا دل بكنند؛ نه ترس را می توانند زیر پا بگذارند و نه دینشان را. این است كه دائم مذبذب هستند و لذا مشكل دار شدند، و كوفیانی نجات پیدا كردند كه كار را یكسره كردند؛ مثل سلیمان بن صرد و حبیب بن مظاهر.
نسلی كه در فرهنگ رمی معاویه ای زندگی كند، همین گرفتاری را دارد. معاویه كاری می كند كه آنها دل به عرش نبندند اما آنقدر هم خود معاویه جذاب نیست كه همه ی دل را بتوان به او سپرد. و حسین علیه السلام در چنین شرایطی كوفیان را نجات داد، هر چند كوفیان حسین علیه السلام را یاری نكردند.
كوفیان انعكاس مردمی هستند كه یا عهد اسلامی را رها نكرده اند، ولی در و دیوارهای فرهنگ معاویه ای گرفتارشان كرده است، و یك جرأت نیاز دارند تا آنها را به خراب كردن آن دیوار بكشاند و شجاعت بخشد. حسین علیه السلام مظهر این شجاعت بخشیدن بود. لذا به دست همین كوفیان فرهنگ یزیدی پس از حسین علیه السلام، زیر و رو شد، بلكه ننگی را كه بر دامن خود نشانده بودند بشویند. كوفیان بعد از شهادت امام حسین علیه السلام غوغا كردند. سر قبر امام می آمدند و
آنقدر به سر و روی خود می زدند كه می مردند، یا با شمشیر به جان خود و بقیه می افتادند، هر چند به نتیجه نرسیدند، چون حسین علیه السلام را یاری نكردند. اما حسین علیه السلام به نتیجه ای كه می خواست رسید. ولی كوفیان چون حسین علیه السلام را دعوت كردند و سپس عهدشكنی كردند آنچنان سرشكسته و پشیمان شدند كه برای جبران آن در نابودی قاتلان كربلا نقش اول را داشتند.
نسلی كه در فرهنگ رمی معاویه ای زندگی كند، همین گرفتاری را دارد. معاویه كاری می كند كه آنها دل به عرش نبندند اما آنقدر هم خود معاویه جذاب نیست كه همه ی دل را بتوان به او سپرد. و حسین علیه السلام در چنین شرایطی كوفیان را نجات داد، هر چند كوفیان حسین علیه السلام را یاری نكردند.
كوفیان انعكاس مردمی هستند كه یا عهد اسلامی را رها نكرده اند، ولی در و دیوارهای فرهنگ معاویه ای گرفتارشان كرده است، و یك جرأت نیاز دارند تا آنها را به خراب كردن آن دیوار بكشاند و شجاعت بخشد. حسین علیه السلام مظهر این شجاعت بخشیدن بود. لذا به دست همین كوفیان فرهنگ یزیدی پس از حسین علیه السلام، زیر و رو شد، بلكه ننگی را كه بر دامن خود نشانده بودند بشویند. كوفیان بعد از شهادت امام حسین علیه السلام غوغا كردند. سر قبر امام می آمدند و
آنقدر به سر و روی خود می زدند كه می مردند، یا با شمشیر به جان خود و بقیه می افتادند، هر چند به نتیجه نرسیدند، چون حسین علیه السلام را یاری نكردند. اما حسین علیه السلام به نتیجه ای كه می خواست رسید. ولی كوفیان چون حسین علیه السلام را دعوت كردند و سپس عهدشكنی كردند آنچنان سرشكسته و پشیمان شدند كه برای جبران آن در نابودی قاتلان كربلا نقش اول را داشتند.